New York, New York (ภาคต่อ)
สามารถอ่านภาคก่อนหน้านี้ได้ที่ อร่อยโลก#2
เห็นอาหารของสายการบินอเมริกันโดยเฉพาะสาย Short และ Medium haul แล้วผมก็นึกไปถึงผู้โดยสารคนไทยคนหนึ่งที่พบตอนเช็คอินที่ดอนเมือง ไม่รู้ใครไปบอกเขาว่าผมเป็น “ผู้จัดการ” อาหารของการบินไทย แกเดินปรี่เข้ามาหาผมยังกับว่าจะมาทวงหนี้นอกระบบแล้วเปิดฉากถามทันที “การบินไทยรวยมากหรือครับ?” ไอ้เราก็งง ถามกลับไปว่า “ทำไมเหรอครับ?” เขาก็บอกว่าเขาเป็นคนไทยที่ไปอยู่ในนิวยอร์กมาเกือบสามสิบปีแล้ว และเป็นผู้โดยสารชั้นธุรกิจของการบินไทยเส้นทาง JFK-BKK เที่ยวบินแรก รู้สึกงุนงงมากเมื่อเห็นถาดอาหารชั้นธุรกิจของการบินไทยที่มีแต่ช้อนมีดส้อมเต็มถาดไปหมด และเห็นว่ามันสิ้นเปลืองทั้งราคาอุปกรณ์และน้ำมันเพราะเครื่องบินต้องแบกน้ำหนักเพิ่มขึ้นโดยไม่จำเป็น
ผมก็ได้แต่รับคำ “ครับๆ” ไม่ได้โต้แย้ง เพราะแย้งไปดีไม่ดีอาจะกลายเป็นผลลบ ได้แต่พยายามอธิบายไปว่าอาหารของเราเสิร์ฟเป็นคอร์ส (course) แต่ละคอร์สจำเป็นต้องใช้พวกอุปกรณ์ช้อนมีดส้อมชุดใหม่ แต่การบริการบนเครื่องบินพนักงานฯไม่สามารถเก็บชุดเก่าที่ผู้โดยสารใช้แล้วและจัดอุปกรณ์ชุดใหม่มาให้แบบในภัตตาคารได้ จึงจำเป็นต้องจัดมาให้เป็นชุด cutlery set พร้อมในถาดอาหารเลย ผมว่าเขาก็คงไม่เข้าใจนะครับ เห็นเดินสั่นศีรษะผละออกไป
ชุด Cutlery Set ที่ให้บริการบนเที่ยวบินการบินไทยในชั้นธุรกิจ
เล่มเมนูสำหรับแสดงรายการอาหารระหว่างเที่ยวบิน
นิวยอร์กซิตี้ (NYC) น่าตื่นตาน่าตื่นใจ เมื่อไปเดินแถวๆแมนฮัตตัน อาหารดังๆในนิวยอร์กก็ไม่ค่อยมีเวลาไปตระเวนชิมสักเท่าไหร่ครับ อาหารที่โรงแรมที่พักก็มีไว้กินกันตายแท้ๆ เย็นวันหนึ่งหลังจากเที่ยวบินแรกที่ครัวการบินใหม่ที่รับช่วงให้บริการที่นี่ เขาก็มีงานเลี้ยงฉลองกันนิดหน่อย (โดยแห่พาพนักงานไปร่วมด้วยสักสามสิบคนได้) ทีแรกก็นึกว่าจะได้กินอาหารดังๆที่ขึ้นชื่อที่นี่ แต่พวกดันพาไปกินกันที่ภัตตาคารอาหารป่าซาฟารีฟิวชั่นสยองที่เจ้าของเป็นเพื่อนกับเชฟใหญ่ เมนูเด็ดๆก็ยกตัวอย่างเช่น จระเข้ เก้ง กวาง ควายป่า ฯลฯ นับว่าเป็นการใช้ช่วงเวลาเย็นวันหนึ่งในนิวยอร์กซิตี้ได้อย่างเฮงซวยมากเพราะรถติดระเบิด แล้วก็หาร้านไม่เจออีก ฝนก็ตกหนัก ไปถึงแล้วก็ต้องนั่งรอพรรคพวกให้มาครบก่อนอีกชั่วโมงกว่า แถมพอกินอาหารป่าจ่าเริงสาขานิวยอร์กอิ่มแล้ว ออกมาจากร้านเดินฝ่าฝนมาจะขึ้นรถกลับโรงแรมก็พบว่ารถถูกตำรวจ NYPD ล็อคล้อครบหมดทุกคัน
อาหารเย็นที่นิวยอร์ค
พูดถึงอาหารในนิวยอร์ก ช่วงนั้นน่าจะเป็นช่วงที่ชาวโลกคลั่งอาหารแบบ “Fusion” กัน ที่นิวยอร์กก็ไปที่ไหนก็จะฟิวชั่นไปหมด อาหารแบบฟิวชั่นก็อย่างที่รู้ๆกันอยู่ กว่า 90% ที่คนคิดคนทำคิดว่าฟิวชั่นมันกลายเป็นคอนฟิวชั่นเสียมากกว่า ค่าที่ว่าก่อนที่คุณจะจับของสอง (หรือสาม) สิ่งมารวมหรือผสมกัน คุณต้องรู้จักมันให้ดีหรือถ่องแท้ทะลุปรุโปร่งเสียก่อน แล้วลองนึกภาพดูสิครับว่าในโลกนี้มีคนแบบนั้นอยู่สักกี่คน
อาหารเย็นที่นิวยอร์ค
ในเมืองไทยเราก็มีอาหารคอนฟิวชั่นอยู่ไม่น้อยนะครับ ตามแห่กันไป ผมเองก็พยายามนึกนะครับว่า เคยกินอาหารลูกผสมที่เด็ดๆเจ๋งๆสมควรที่จะเรียกว่าเป็น Fusion ครั้งสุดท้ายนั่นนานกี่ปีมาแล้ว ในวงสนทนาครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เชฟท่านหนึ่งที่ผมนับถือฝีมือแกบอกว่า ร้านอาหารบ้านเราบางร้านทำอาหารแบบที่เรียกว่า Twisted food ได้ดีเลย (อาหารเมนูที่บิดเบี้ยวหรือดัดแปลงผสมกันอย่างสร้างสรรค์) แต่หลายๆร้านก็ Twist เหมือนกันแต่เป็น Twist and Shout แบบเพลงของ The Beatles ครับ hahaha
มา NYC ครั้งหลังๆก็ต้องผจญชะตากรรมซ้ำซากก็คืออีกทริปหนึ่งผมเดินทางกับน้องในออฟฟิศ บินจาก JFK (นิวยอร์ก) ไปทำงานต่อที่ LAX (ลอสแองเจลิส) โดยขอตั๋วอินเตอร์ไลน์ของสายการบิน United Airlines ซึ่งเป็นสายการบินในเครือพันธมิตร Star Alliance เหมือนกันกับการบินไทย ตอนเช็คอินเขาก็รับผมกับน้องอีกคนเป็น Confirmed Y/ Sub loaded C (คอนเฟิร์มที่นั่งในชั้นประหยัด สแตนด์บายที่นั่งขั้นธุรกิจหากมีที่นั่งว่าง) พนักงานที่เช็คอินยังบอกกับเราว่าไม่น่ามีปัญหาเพราะที่นั่งในชั้นธุรกิจว่างสองที่พอดี พอขึ้นเครื่องพวกก็จับเราไปนั่งชั้นประหยัดแถวหน้าสุดครับให้นั่งมองผู้โดยสาร ID (พนักงาน) ที่มานั่งที่ว่างในชั้นธุรกิจที่เขาว่าจะให้เรานั่น (สอบถามทีหลังก็ได้ความว่าเป็นพรรคพวกพนักงานด้วยกันนั่นแหละครับอัพเกรดขึ้นไปนั่ง)….แหม่ ให้มันได้อย่างนี้สิ ไอ้โรคงุบงิบๆ (เกิดก่อนโรคตะมุตะมิ) แบบว่าเผลอเป็นโดนนี่มีเหมือนกันเลยทุกชาติทุกภาษาทุกสายการบินเลยแฮะ
เที่ยวบิน JFK-LAX บินห้าชั่วโมงกว่านะครับ เรียกว่าบินข้ามประเทศสหรัฐฯกันเลยทีเดียว ชั่วโมงบินยาวกว่ากรุงเทพไปโซลหรือพอๆกับกรุงเทพไปโตเกียวทีเดียวครับ แต่ UA ไม่เสิร์ฟอาหารครับ มีอาหารขาย ผมหิวก็เลยซื้อ Chicken wrap หนึ่งชิ้น 5 เหรียญ กินได้สองคำเท่านั้นต้องทิ้งแล้วตัดใจเอียงพนักที่นั่งนอนมันตลอดไฟลท์จนเครื่องลดระดับลง LAX เลย
เครื่องบินแบบ Boeing 747-400 ของสายการบิน United Airlines
บินๆไปได้สักปีหนึ่งครับ ก็เกิดเรื่อง มีรายงานจากไฟลท์ JFK-BKK ไฟลท์หนึ่งว่ามีปัญหาเรื่องอาหารที่นำขึ้นบริการที่ค่อนข้างซีเรียส ผู้บริหารระดับสูงสั่งการให้มีการทบทวนการให้บริการของครัวการบินที่ให้บริการที่นี่ เราก็เลยเปิดประมูลหาผู้ให้บริการรายใหม่เลย คราวนี้ก็ได้ครัวการบิน Gate Gourmet ที่อยู่ค่อนข้างไกลนอกเขตสนามบิน (ประมาณ 11 กม.) ผมก็ต้องบินไปบินมาเพื่อทำงานกับผู้ให้บริการรายใหม่ต้องกินรังสีแสงเหนือไปอีกหลายอึกทีเดียว
บรรยากาศระหว่างเที่ยวบินกรุงเทพ-นิวยอร์ค บนเครื่องบินแบบ Airbus A340-500
พูดถึงสถานที่ตั้งของครัวการบิน ปกติเราจะเลือกครัวการบินที่อยู่ในเขตหรือใกล้ๆสนามบินและลานจอดเครื่องบิน (และเราชอบครัวการบินขนาดกลางที่มี facility ครบถ้วนมากกว่าครัวการบินขนาดใหญ่ๆ) ครัวการบิน Gate Gourmet ที่นี่อยู่ห่าง 11 กม.ก็ถือว่าไกลทีเดียวครับ อดีตครัวการบิน Gate Gourmet ที่กรุงเทพสมัยสนามบินดอนเมืองนั้นที่อยู่ปากซอยเคฯ (แจ้งวัฒนะ 1) หลักสี่นั้นก็อยู่ห่างจากสนามบินดอนเมืองประมาณ 5-6 กม.
ครั้งหนึ่งเครือ LSG Sky Chefs เสนอขอเป็นผู้ให้บริการที่สถานีโคเปนเฮเกนที่ครัว Gate Gourmet ให้บริการเป็นเจ้าประจำอยู่ ก็เหมือนเป็นทางเลือกที่ดีให้กับบริษัทฯนะครับ แต่ในทางปฏิบัตินั้นไม่ไหวเพราะครัวการบิน LSG นั้นอยู่ที่เมืองมัลโม ประเทศสวีเดน การขนถ่ายอาหารเครื่องดื่มและอุปกรณ์ข้ามสะพานชื่อดัง Oresund เป็นระยะทางถึง 52 กม.ทีเดียวครับ ผมลองไปนั่งรถทดสอบดูออกจากครัวการบินแล้วหลับไปสองตื่นยังไม่ถึงสนามบิน
การเดินทางจากมัลโม ประเทศสวีเดน ไปยังโคเปนเฮเกน ประเทศเดนมาร์ก (ภาพจาก google maps)
บินต่ออยู่อีกสักพักใหญ่ทีเดียวนะครับ ก่อนที่จะประกาศยกเลิกเที่ยวบินตรง BKK-JFK-BKK ตามที่เราๆท่านๆทราบกันดี นิวยอร์ก นิวยอร์ก ในแบบฉบับเน้นความอร่อย ก็จบลงเท่านี้ครับ
______________________________
อย่าลืมติดตาม Wingtips เพื่อที่จะไม่พลาดข่าวสารและเรื่องเล่าการบินอื่นๆตามช่องทางดังนี้
Homepage : Wingtips
Facebook : WingtipsTH
Instagram : wingtips_th
สำหรับติดต่อโฆษณาและอื่นๆสามารถส่งรายละเอียดมาได้ที่ [email protected]
Tags: อร่อยโลก Last modified: July 15, 2020
