บรรยากาศแปลกตาที่ดอนเมือง จากฟ้าสู่พื้นของฝูงเครื่องบินนับร้อยลำ

หลายๆคนคงเคยได้ยินคำว่า Aircraft Utilization หรือ อัตราการใช้เครื่องบินต่อวัน ที่ทุกสายการบินพยายามทำให้มีตัวเลขนี้มากที่สุด เช่นอัตราการใช้เครื่องบินอยู่ที่ 12 ชั่วโมงต่อวัน หมายถึง เครื่องบิน 1 ลำ ทำการบินอยู่บนฟ้า 12 ชั่วโมงต่อวัน (คิดจาก Block hours หรือชั่วโมงที่ระบุไว้ในตารางบิน) ตัวเลขนี้ยิ่งเยอะยิ่งดี เพราะเครื่องบินถูกสร้างมาให้บินบนฟ้า ไม่ใช่สร้างมาเพื่อจอดบนพื้น เพราะเมื่อเครื่องจอด นอกจากไม่มีความสามารถในการสร้างรายได้ ยังมีค่าใช้จ่ายอีกมากมาย ไม่ว่าจะเป็น ค่าจอด ค่าซ่อมบำรุง และอื่นๆ ดังนั้น

จากเหตุผลดังกล่าว สายการบินทุกสายจึงพยายามทำให้เครื่องบินของตัวเองอยู่บนฟ้าให้นานที่สุด ภาพที่คุ้นตาก็คือ เครื่องบินลงจอดส่งผู้โดยสาร แล้วรีบรับผู้โดยสารชุดใหม่วนไปแบบนี้เรื่อยๆเกือบทั้งวันทั้งคืน (สายการบินหนึ่งในไทยสามารถลงจอดและออกบินเที่ยวต่อไปได้ภายใน 25 นาที) จะกลับมาจอดก็ช่วงดึกมากๆและออกบินใหม่เช้าตรู่ของอีกวัน โดยจริงๆแล้วเครื่องบินไม่มีข้อจำกัดในการทำการบินต่อเนื่องไปเรื่อยๆ ถ้ามีการตรวจเช็คตามระยะที่ผู้ผลิตระบุไว้ แต่ที่สายการบินไม่ทำแบบนั้นเพราะข้อจำกัดด้านลูกเรือและด้านการพาณิชย์นั่นเอง

เมื่อสายการบินอยากเอาเครื่องบินไปอยู่บนฟ้าให้นานที่สุด ภาพสนามบินก็จะเป็นอย่างที่ทุกคนคุ้นเคย เครื่องบินวิ่งเข้าออก ขึ้นลงตลอดเวลา ผู้คนพลุกพล่านเดินทางเข้าออกสนามบิน แต่สิ่งที่ไม่มีใครเคยได้เห็นก็เกิดขึ้นแล้ว กับวันที่เครื่องบินทุกลำจอดนิ่งๆ กับการที่หลุมจอด 101 หลุมจอดของสนามบินดอนเมืองไม่พอให้จอด จนทำให้ต้องแทรกหัวเครื่องเข้าระหว่างกัน จริงๆแล้วถือเป็นภาพที่สวยงามและหลายคนไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ถ้าให้เลือกได้ ทุกคนคงอยากให้เครื่องบินทุกลำลอยอยู่บนฟ้ามากกว่า

เพราะชื่อก็บอกอยู่ “เครื่องบิน” ถูกสร้างมาให้ “บิน” นั่นเอง